22 Eylül 2010 Çarşamba

Tıpkı benim gibi..




Düşüncelerimi, beni gerçekten anlayacak birini bulmam imkansız gibi geliyor artık bana...


Yine de evimde boğuluyorum, yalnızlık nefesimi kesiyor... Kendimi sokaklara atmak, insanlarla konuşmak, kendimi onlara anlatmak istiyorum, dinliyor gibi gözüküp dinlemeseler, anlıyor gibi görünüp anlamasalarda...


Anılarım durmadan hesap soruyorlar benden, tekrar tekrar aynı görüntüler belleğime bir kabus gibi çöküyorlar...Ve hep o yüz.. Yüzündeki o ışık hayatımı ortadan ikiye bölüyor. Ne geriye dönebiliyorum, ne ileri gidebiliyorum...


Sevgiye inançsızdık aslında biz. Peşinden koştuğumuz insan bizi sevmeye başladığında, ondan nasıl da uzaklaşırdık, nasıl ciddiye almazdık sevgisini... Ama bizden biraz uzaklaşmaya başlasın hemen geri dönerdik hiç bir şey olmamış gibi... Kaybolmuştuk dağıttığımız sevgilerde, kim bizi seviyordu, biz kimi seviyorduk; her şey birbirine karışmıştı.


Ama biliyor musun? Yıllardır kimseden değil, kendinden öç aldın sen..


Bu kadar insana kendini sunarak kendini cezalandırdın...


Tıpkı benim gibi...

3 yorum:

  1. tıpkı benim gibi... artık bana uğramıyosun darılıyorum =)

    YanıtlaSil
  2. Kıymet bilmeyenler, kıymet bilinmezler. Sonunda ben de anladım bunu. Tıpkı senin gibi!...

    YanıtlaSil
  3. "Ne geriye dönebiliyorum, ne ileri gidebiliyorum...
    "

    çatışma-çatışma :)

    sınav iptal olunca,kpss artık yan etki yapmıyor,direk etki ediyo :)

    YanıtlaSil

Yazılar hakkında atıp tutanlar