Her neyse ablamın arkadaşının evine gittik, Efe'yle uğraştık,tabi ben heyecanla 31 ağustos olsa da atamalar açıklansa diye bekliyorum, hatta olayı o kadar abarttım ki ikea kataloğundan yeni evim için eşya falan seçiyorum. Nereleri yazdın geyiği dönüyor, zevkten dört köşeyim sınav iptal olmadan şu atama krizini atlatıcaz diye.
Saat 18.00 itibariyle babam aradı, CNN TÜRK'te alt yazı geçmiş 'Atamalar ertelendi.' diye. 'Yalandır o yea.' dedim tabi hemen internete girdim, haber doğru çıktı, YÖK başkanı açıklama yapmış: 'Kopya çekmişler, biz soruları sattık zaten, her sene yapıyoruz bunu ama bu sene siz de cozuttunuz, şimdi yargıya intikal etti, derdinize yanın, atamaları erteledik.' diye.
O anda bana bir ateş bastı, gittim balkonda bi sigara içtim, kesmedi, bir tane daha içtim ama ağlayamıyorum yok yani olmuyor, tüm hayallerim cumburlop diye suya düştü, bir kaç arkadaşla konuştum falan herkes mal olmuş.
Ablamın yeni evine gittik, tabi her şey kolili (ne garip kelimeymiş, sesli söyleyin bak 'kolili'), ben hiç konuşmuyorum koli açıp yerleştiriyorum. ''Pizza siparişi verelim.'' dediler. Ben aradım dominosu, adam nasıl kazma çıktı anlamıyor dediğimi, 'Skicem.' dedim, zaten kafam bi milyon bi posta onunla kavga ettim. 2 büyük pizza istedim, 'Nasıl istersen öyle getir, anlamıyorsun zaten.'' dedim kapadım.
Ablam bıdı bıdı yapmaya başladı 'Bu kadar insana o kadar pizza yeter mi yeaa!' diye. Cevap vermiyorum hala bir şeyler yerleştiriyorum, bir kaç kez daha söyleyince ben ağlamaya başladım. 'Tamam lan skerim pizzanızı da evinizi de, sizle mi uğraşıcam, kıçını kaldırıp sen arasaydın, ben yemem olur biter, zaten YÖK atamaları erteledi, ortada kaldım, sktiğimin cemaati, hepsinin götüne minare girsin, hayatımı siktiler.' diye krize girdim, herkes şok oldu kimse cevap veremiyor. Krizim geçince 'Hadi yeaaa pizzalar geldi mi?' diye gittim, bir büyük pizzanın yarısını yedim.
Şu an şoku atlatmış durumdayım lakin bu 79.792 puanla (İstanbul'a atanmama yetecek bir puan) beklediğim gerçeğini değiştirmiyor. Eşyalarımın bir kısmı koliler halinde bodrumda, dolabım sökülmüş şekilde bodrumda, kıyafetlerim bavullar içinde ailemin evinde yani Çanakkale'de. Şu an ne İstanbul'daki eve yerleşebiliyorum ne de Çanakkale'ye, tam anlamıyla ortada kaldım, ne bok yiyicem en ufak bir fikrim bile yok.
Bu hak hırsızlarının anasını avradını skiyim, babaannelerine tecavüz ediyim, beyinlerini Doctor Hannibal gibi onlar uyanıkken yiyeyim, o kadar sinirli o kadar hırslıyım ki resmen bir katil potansiyeli sezinliyorum bugünlerde kendimde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yazılar hakkında atıp tutanlar